بیهوده کشد تیغ خزان بر سرِ گل
سوزد به شرارِ سردیش دفتر گل
از راز بقای گل، خزان بی خبر است
گل سر کشد از میان خاکستر گل
#################
پائیز و هزار قطره خون بر رخ زرد
بلبل غزلی تازه سرود از سرِ درد
می دید چه غمگنانه افتاده به خاک
آن شاخ گلی که او به جانش پرورد
#################
من باتو و چشمِ تو جهانی دارم
با روی تو ،باغِ بی خزانی دارم
دیگر زجهان به دل تمنّایم نیست
در سایه ی عشقت آشیانی دارم
#################
پائیز به چشم خسته ات غمگین است
نزدِ تو بهشت، ماهِ فروردین است
باید که ز جان گذر کنیم از بهمن
در وصل بهار، رَه مگر جز این است
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0